Orta yaş dövründə depressiyanın özü deyil, yalnız müəyyən spesifik simptomları sonrakı illərdə demensiya riskini əhəmiyyətli dərəcədə artıra bilər.
Yeniavaz.com xəbər verir ki, bu nəticəyə London Universitet Kollecinin alimləri gəlib.
Araşdırma nüfuzlu “The Lancet Psychiatry” jurnalında dərc olunub.
Tədqiqatçılar Böyük Britaniyada aparılan uzunmüddətli araşdırma çərçivəsində 5 811 iştirakçının məlumatlarını təhlil ediblər. 1990-cı illərin sonlarında, iştirakçıların 45–69 yaş aralığında olduqları dövrdə onlarda demensiya əlamətləri müşahidə edilməyib və depressiv simptomlarla bağlı ətraflı sorğular doldurulub. Daha sonra onların sağlamlıq vəziyyəti milli sağlamlıq reyestrləri vasitəsilə 25 il ərzində izlənilib. Bu müddət ərzində iştirakçıların təxminən 10 faizinə demensiya diaqnozu qoyulub.
Təhlil göstərib ki, demensiya riskinin artması ümumi depressiya diaqnozu ilə deyil, orta yaşlarda ortaya çıxan altı konkret simptomla əlaqəlidir. Bunlara özünəinamın itirilməsi, çətinliklərin öhdəsindən gələ bilməmək hissi, başqaları ilə emosional əlaqənin olmaması, davamlı əsəbilik, tapşırıqların icrasından narazılıq və diqqəti cəmləməkdə çətinlik daxildir. Xüsusilə 60 yaşdan kiçik şəxslərdə bu simptomlar orta yaş depressiyası ilə sonrakı demensiya arasındakı əlaqəni demək olar ki, tam izah edir.
Araşdırmanın maraqlı məqamlarından biri də budur ki, yuxu pozğunluqları, depressiv əhval-ruhiyyə və ya intiharla bağlı düşüncələr kimi depressiyanın digər geniş yayılmış əlamətləri uzunmüddətli demensiya riski ilə əhəmiyyətli əlaqə göstərməyib.
Alimlər vurğulayırlar ki, bu nəticələr depressiyanın vahid və eyni təsirə malik bir vəziyyət olmadığını göstərir. Depressiyanın müxtəlif simptomları beyin sağlamlığına fərqli cür təsir edə bilər və bu da gələcəkdə demensiyanın erkən risk qruplarının müəyyənləşdirilməsində mühüm rol oynaya bilər.
Tətbiqimizi yükləyə bilərsiniz
